Ode aan de tijd
Door: Laura
Blijf op de hoogte en volg Laura
26 Februari 2014 | Oeganda, Nansana
En zo gingen dagen, weken en ook maanden voorbij........ En voordat ik klaar ben met me dit te realiseren en op papier te zetten, is ook dat moment vervlogen.
Soms vliegt de tijd en vervliegen momenten. Soms kruipt de tijd, sleept zich moeizaam voort en lijkt af en toe stil te staan, springt dan ineens op om voor onbepaalde tijd onverminderd en ongenadig bijna voort te denderen. Wat is dat toch een vluchtig ding.... tijd.
Heb ik de tijd opnieuw leren kennen? Opnieuw leren waarderen hier in Uganda? Ik hoopte te ontdekken dat de tijd niet alleen mijn vijand, maar ook mijn vriend kan zijn. Iets dat ik heb in overvloed in plaats van te weinig. Tijd op zichzelf kent geen haast of stress, zal het dan meetikken in mijn ritme? Ben ik het zelf dan die tijd laat vliegen, kruipen, voortslepen, bijna stilstaan, opspringen, voort denderen en vervolgens vervliegen?
Ik weet wel, net zoals ik een euro maar één keer uit kan geven, zo kan ik ook tijd maar één keer spenderen. Maar net als dat geld kan vermeerderen, zie ik een oceaan aan tijd als ik in de toekomst kijk. Lege, blanco tijd. Het ligt daar voor mij uitgespreid en aan mij de keuze hoe over dit eindeloze blanke vel te vliegen, kruipen, me voortslepen, bijna stil staan, opspringen, voort denderen en als mijn tijd erop zit uiteindelijk vervliegen. Dus ben ik het zelf om te vliegen, kruipen, me voort te slepen, bijna stil laten staan, opspringen, voort denderen en vervliegen en niet de tijd?
Ik wacht nog op de vinding dat we niet alleen vooruit, maar ook terug in de tijd kunnen gaan. Dan zal ik eerst even mijn gestolen tas ophalen. Ja, als ik het zo bekijk is tijd ook maar een onpraktisch ding. Het is veel handiger als alles er gewoon is en dat je voor- en achteruit kunt verplaatsen. Zeker in het geval van diefstal......
Het mooie van tijd is dat je het niet kunt stelen van een ander. Ik vraag me eigenlijk af of je tijd wel kunt bezitten; misschien kunnen we het alleen maar gebruiken. En zoals je je euro één keer kunt gebruiken, zo tijd misschien ook wel. Heb je dat moment gebruikt, dan laat je het los en blijft het daar liggen terwijl jij verder gaat en verder groeit en met de tijd je blanke vel met nieuwe ervaringen beschildert die je weer opnieuw leren.
Dus als het aan mij is om die grote oceaan te gebruiken, dan zal tijd geen beperking vormen, maar ruimte bieden, zoveel als ik nodig heb. We kunnen tijd niet meer of minder maken dan er is, maar misschien hoeft dat ook niet. (Wat is tijdsdruk dan eigenlijk?)
En nu, dan toch, na nog een paar laatste zinnen is het tijd om te gaan. Dit was werkelijk een waardevol stukje leven; een waardevol stukje tijd. A beautiful addition to my life experiences so far. Ik heb eruit gehaald wat ik wilde, voor een groot gedeelte erin gevonden wat ik zocht. Plezier en frustraties; beide waardevol. En tijd uiteraard.... ook iets wat ik erin vond. Het lijkt of ik voor mijn Nederlandse leven even op de pauzeknop heb gedrukt. Dan kun je tijd als het ware even stil laten staan, afstand nemen en eens nadenken over je eigen leven.
Ik kom terug nu de tijd daar is. Terugkomen betekent voor mij veel achterlaten en terugkomen in wat ik achterliet. Dat is vreemd. Ik weet van eerdere reizen dat het leven dat ik achterliet meestal niet veel verandert. Ik ken de straten, ik ken het eten, mensen houden van structuur en kunnen lange tijd ongeveer dezelfde bezigheden blijven doen. Dat is voor mij het goede van reizen: ik druk mijn Nederlandse leven op de pauzeknop en vind het ongeveer terug zoals ik het achterliet. In ruil daarvoor krijg ik zoveel nieuwe ervaringen, indrukken en informatie........!
"Die Freiheit ist der Atem des Lebens" (Alfred Delp)
Hoe fijn de tijd ook was, soms moet je je ernaar schikken. Mijn vlucht vertrekt op 28 feb. om 05.10u Ugandese tijd. Ik land om 14.25u Nederlandse tijd in Brussel.
I'll cry because it's over, but I'll also smile because it happened!
Maar wat ik ook leerde:
The good thing of travelling alone is that it's up to you to make all the decisions
The bad thing of travelling alone is that it's up to you to make all the decisions
(Thank you João, Brasil).
Met dank aan mijn broer die de basis leverde voor deze woorden en mij herhaaldelijk op het aspect tijd wees. Daarbij grote dank aan hem voor het plaatsen van bijna al mijn blogs. Soms stuurde ik 2 of 3 verhalen tegelijk. Mijn internetverbinding was niet goed genoeg om de blogs zelf te kunnen plaatsen.
Aan jullie hartelijke dank voor de tijd die je hebt genomen om mijn verhalen te lezen. Ik heb jullie reacties steeds gewaardeerd en met aandacht gelezen.
Soms vliegt de tijd en vervliegen momenten. Soms kruipt de tijd, sleept zich moeizaam voort en lijkt af en toe stil te staan, springt dan ineens op om voor onbepaalde tijd onverminderd en ongenadig bijna voort te denderen. Wat is dat toch een vluchtig ding.... tijd.
Heb ik de tijd opnieuw leren kennen? Opnieuw leren waarderen hier in Uganda? Ik hoopte te ontdekken dat de tijd niet alleen mijn vijand, maar ook mijn vriend kan zijn. Iets dat ik heb in overvloed in plaats van te weinig. Tijd op zichzelf kent geen haast of stress, zal het dan meetikken in mijn ritme? Ben ik het zelf dan die tijd laat vliegen, kruipen, voortslepen, bijna stilstaan, opspringen, voort denderen en vervolgens vervliegen?
Ik weet wel, net zoals ik een euro maar één keer uit kan geven, zo kan ik ook tijd maar één keer spenderen. Maar net als dat geld kan vermeerderen, zie ik een oceaan aan tijd als ik in de toekomst kijk. Lege, blanco tijd. Het ligt daar voor mij uitgespreid en aan mij de keuze hoe over dit eindeloze blanke vel te vliegen, kruipen, me voortslepen, bijna stil staan, opspringen, voort denderen en als mijn tijd erop zit uiteindelijk vervliegen. Dus ben ik het zelf om te vliegen, kruipen, me voort te slepen, bijna stil laten staan, opspringen, voort denderen en vervliegen en niet de tijd?
Ik wacht nog op de vinding dat we niet alleen vooruit, maar ook terug in de tijd kunnen gaan. Dan zal ik eerst even mijn gestolen tas ophalen. Ja, als ik het zo bekijk is tijd ook maar een onpraktisch ding. Het is veel handiger als alles er gewoon is en dat je voor- en achteruit kunt verplaatsen. Zeker in het geval van diefstal......
Het mooie van tijd is dat je het niet kunt stelen van een ander. Ik vraag me eigenlijk af of je tijd wel kunt bezitten; misschien kunnen we het alleen maar gebruiken. En zoals je je euro één keer kunt gebruiken, zo tijd misschien ook wel. Heb je dat moment gebruikt, dan laat je het los en blijft het daar liggen terwijl jij verder gaat en verder groeit en met de tijd je blanke vel met nieuwe ervaringen beschildert die je weer opnieuw leren.
Dus als het aan mij is om die grote oceaan te gebruiken, dan zal tijd geen beperking vormen, maar ruimte bieden, zoveel als ik nodig heb. We kunnen tijd niet meer of minder maken dan er is, maar misschien hoeft dat ook niet. (Wat is tijdsdruk dan eigenlijk?)
En nu, dan toch, na nog een paar laatste zinnen is het tijd om te gaan. Dit was werkelijk een waardevol stukje leven; een waardevol stukje tijd. A beautiful addition to my life experiences so far. Ik heb eruit gehaald wat ik wilde, voor een groot gedeelte erin gevonden wat ik zocht. Plezier en frustraties; beide waardevol. En tijd uiteraard.... ook iets wat ik erin vond. Het lijkt of ik voor mijn Nederlandse leven even op de pauzeknop heb gedrukt. Dan kun je tijd als het ware even stil laten staan, afstand nemen en eens nadenken over je eigen leven.
Ik kom terug nu de tijd daar is. Terugkomen betekent voor mij veel achterlaten en terugkomen in wat ik achterliet. Dat is vreemd. Ik weet van eerdere reizen dat het leven dat ik achterliet meestal niet veel verandert. Ik ken de straten, ik ken het eten, mensen houden van structuur en kunnen lange tijd ongeveer dezelfde bezigheden blijven doen. Dat is voor mij het goede van reizen: ik druk mijn Nederlandse leven op de pauzeknop en vind het ongeveer terug zoals ik het achterliet. In ruil daarvoor krijg ik zoveel nieuwe ervaringen, indrukken en informatie........!
"Die Freiheit ist der Atem des Lebens" (Alfred Delp)
Hoe fijn de tijd ook was, soms moet je je ernaar schikken. Mijn vlucht vertrekt op 28 feb. om 05.10u Ugandese tijd. Ik land om 14.25u Nederlandse tijd in Brussel.
I'll cry because it's over, but I'll also smile because it happened!
Maar wat ik ook leerde:
The good thing of travelling alone is that it's up to you to make all the decisions
The bad thing of travelling alone is that it's up to you to make all the decisions
(Thank you João, Brasil).
Met dank aan mijn broer die de basis leverde voor deze woorden en mij herhaaldelijk op het aspect tijd wees. Daarbij grote dank aan hem voor het plaatsen van bijna al mijn blogs. Soms stuurde ik 2 of 3 verhalen tegelijk. Mijn internetverbinding was niet goed genoeg om de blogs zelf te kunnen plaatsen.
Aan jullie hartelijke dank voor de tijd die je hebt genomen om mijn verhalen te lezen. Ik heb jullie reacties steeds gewaardeerd en met aandacht gelezen.
-
26 Februari 2014 - 20:36
Miriam:
Mooi omschreven Laura -
27 Februari 2014 - 08:16
Hillie Hegeman:
Een mooi geschreven filosofisch stuk!
Geld is zomaar op, een euro is niet veel waard en de tijd vervliegt...
Toch geniet maar van die ene euro en van dat ene moment. -
27 Februari 2014 - 09:25
Henny Marwa:
Hoi Laura een mooie poëtische omschrijving van de tijd.Tot gauw weerzien en een goede vlucht terug groetjes Henny. -
27 Februari 2014 - 10:00
Truus:
Ja, en zo gaat de tijd.
Tijd gaat voorbij, maar mooie gedachten en herinneringen blijven altijd. Uganda zal altijd een speciaal plekje in je hart hebben, net zoals Nederland dat heeft.
Geniet van je vlucht en hopelijk tot gauw.
Groetjes Truus. -
27 Februari 2014 - 10:10
Floor:
Mooi Laura
Tijd...
Ik zeg vaker dat het niks anders is dan een verzinsel van de mens.
Buiten het moment is er niks dan spinsels in het hoofd.
Nu bestaat, de rest is herinnering of fantasie.
-
27 Februari 2014 - 19:17
Lissy:
Hoi Laura,
Ik wens je een goede, veilige en rustige terug reis toe. Rust goed uit zodra je weer in NL bent.
Tot ziens.
Groetjes Lissy.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
