Oud & Nieuw bij Olivia in Naykerongoosa.

OUD- & NIEUWJAAR

31 december….. daar is ze dan; de laatste dag van dit jaar. Oudjaar kwam nog nooit zo snel. De dagen tussen Kerst en Oudjaar waren er niet echt. We kwamen 30 dec. terug van de grootouders en hop; einde jaar. That's it. Nothing what's left. Of ja….. toch. Ik was benieuwd wat het zou worden.

Elisa en ik hadden het idee te pakken om te koken met Oudjaar: pasta met tomatensaus op een Nederlands / Duitse manier. Hoewel in onze culturen heel normaal eten, voor ons nu toch speciaal. Het is een niet-Afrikaanse manier van pasta en groenten bereiden. Het is voor ons al enkele maanden geleden dat we pasta + tomatensaus hebben gegeten. Voor onze Afrikaanse gasten zou het ook speciaal zijn. Sowieso door de bereidingswijze, maar ook pasta wordt niet veel gegeten (is duur, want je moet het kopen in de supermarkt. Matoke of cassava haal je uit je tuin). Onze bezoekers waren Medina, een vriendin in de buurt van Olivia; haar gehandicapte meisje van bijna 4 (Tutu); onze voormalige buren waar we vaker gingen eten John & Aisha. En om het extra niet-Afrikaans te maken hahahaha, gaf ik iedereen een bord en een lepel of vork. Ze mochten best met hun handen eten, maar de structuur van het eten leent zich er niet zo goed voor. En ze hebben allemaal dapper met bestek gegeten! Ik durfde niet te vragen of ze het lekker vonden. Het voelde raar voor mij; zo out of the context. Wel hebben we gedeeltelijk op de grond gezeten, want er is één krukje en één stoeltje. We hadden een pak vruchtensap gekocht voor erbij (= ook speciaal, omdat het relatief veel geld kost).

Het was vooral zitten, wachten, beetje kletsen. Ik deed m'n best om de tijd te vullen. We hadden geen spel en John en Aisha bijv. zijn geen praters (niet in Engels, is moeilijk om zich uit te drukken). Ik zag ze vermoeid worden, Aisha ging naar bed, maar de rest hield vol. Ik probeerde uit te vissen wat ze andere jaren deden met Oud- & Nieuw. Niet echt iets. In de stad (Kampala en kleinere steden) vieren mensen nieuwjaar, bijv. in kerken, sommige bedrijven, in disco's en in het voetbalstadion in Kampala komen veel mensen samen, ook priesters. Eerst wordt samen gebeden dat met God's wil iedereen gezond zal blijven, etc. Daarna is er vuurwerk, zoals ik begreep.

Mensen in de dorpen gaan naar bed als ze moe zijn. Het is een gewone dag, ze vieren niet echt. Vuurwerk hebben ze niet. Het is niet verboden, maar simpelweg te duur. Ze besteden liever hun geld aan voedsel.

Elisa en ik wachtten……….. de laatste minuten buiten………. geen enkele indicatie wanneer het precies middernacht was………… geen tv om af te tellen, geen vuurwerk. Op een gegeven moment zou het toch zeker zover zijn en omhelsden we elkaar en John + Medina. We toasten met vruchtensap (we konden geen speciaal eten / drinken ontdekken voor deze gelegenheid, wat we dan het beste konden kopen). We hadden nog kleine cakejes gekocht, maar ook die leken niet zo nodig. Een enkele persoon was buiten, besefte dat het nieuwjaar was, wenste ons nieuwjaar, maar ik kon ze op één hand tellen. Voor de rest was het donker en stil. Ik moest wel lachen om een van die jongens die na 10 min. vroeg hoe het nieuwe jaar is. Ik antwoordde dat ik dat nog niet kon weten, het is pas 10 min. oud. Maar hoe is het nieuwe jaar voor hem dan? Ja, dat is toch goed; hij heeft een goede gezondheid en is tevreden. Ik was even verrast door dit antwoord; dat is pas leven in het moment. Zo kun je het ook bekijken en dan is je nieuwe jaar inderdaad in orde (voor dat moment).

Elisa en ik bleven met z'n 2-en over. Ik vroeg haar of ze nog iets toe wil voegen om een fijne jaarwisseling te vieren. Dus daar stonden we met het grootste plezier midden in donker Afrika met 2 glow in the dark stokjes gekke foto's te maken.

En dat was het! Niet meer en niet minder. Nothing what's left.

2013 was voor mij vooral vol, maar ook afwisselend en heel leerrijk. Ik werkte aan Fontys Sporthogeschool, bij ASP Adventure, als reisleidster bij Flow Reizen. Ik pakte het motorrijden weer op, had veel uitdaging en voldoening in het dansen. En ik eindigde 2013 in Uganda. Man man… wat een jaar!

Hoewel december voor mij heel mooie momenten had, was het ook een dip. Ik ben gestrand en heb tot op heden geen bed dat ik mijn eigen bed kan noemen. Ik leef vanuit mijn tas, heb het ermee gehad, want ik kan niks vinden. Daarbij verhuis en verplaats ik steeds. Dus een fijne start van het nieuwe jaar; daar ga ikvoor!

Tot slot dank voor jullie goede wensen. Het is een heleboel! Als dat allemaal uitkomt, dan moet ik de gelukkigste mens op aarde zijn!!!! Ik hoop dat elk van jullie een moedige, vrolijke, sterke en grote stap in het nieuwe jaar heeft gezet. Op naar de volgende stap in je leven. Succes!