Tussenstukjes en een bezinningsmomentje
Door: Laura
Blijf op de hoogte en volg Laura
06 December 2013 | Oeganda, Kampala
Hallo hallo daar boven!
Is het koud daar? Nat, de eerste vorst of sneeuw al geweest? Hebben jullie genoten van de Sinterklaastijd?
Ik loop achter de feiten, maar meer achter de tijd aan met het schrijven van berichtjes. Ik verlaat Bluesky en heb er nog niet over geschreven. Dat frustreert me wel, maar ik kon niet gemakkelijk genoeg aan een pc en aan internet komen.
Ik kreeg vragen als: ´Laura, wat doe je daar nu eigenlijk?´ ´Hoe vul jij je dagen?' Graag wil ik jullie vertellen over mijn dagelijks leven in Naykerongoosa en mijn bezigheden op Bluesky. Maar niet nu. Nu ben ik terug in the ICU Guesthouse. Deze dagen zijn een heerlijk vacuüm om het ene af te sluiten, mijn verhalen op papier te zetten en dan te beginnen aan het volgende hoofdstuk van mijn Uganda-verhaal.
Dus de komende dagen ga ik er eens voor zitten en kan ik wat verhalen posten. Ik kan niet alles beschrijven, er gebeurt zoveel. Daarom beschrijf ik liever details of een gebeurtenis op zich. Als je Uganda en het echte leven wilt leren kennen, dan ben je van harte welkom hier! Verwacht de stukjes niet in chronologische volgorde; lees met me mee door de tijd.
ALS EERSTE......VERHUIZING! + MIJN GEVOEL DAARBIJ
Vrijdag 29 nov. was de laatste schooldag op Bluesky. Nu is het grote vakantie tot 1 feb, dan begint het nieuwe schooljaar.
Aan het begin van de twee maanden gingen de dagen rustig voorbij. Ik had nog tijd genoeg.
Het midden was tijdloos, ik was er gewoon. Ik had veel dagen gehad, maar ook nog veel dagen te gaan. Ook soms geen zin om op te staan of weinig motivatie, zoals dat hoort bij een 'dagelijks leven' haha.
De laatste dagen waren vol en intens en gingen snel. Ik realiseerde me dat ik op dat moment nog in Bluesky was; een paar keer met m'n ogen knipperen en dan zou het voorbij zijn.
Toen ik hier (Naykerongoosa) kwam, verwachtte ik twee maanden later dezelfde situatie te verlaten, ik zou er nog eens terug kunnen komen. Maar zo is het niet! Janis en Elisa zijn niet de beste vrienden en Janis is niet happy in Bluesky. Conclusie: Zowel ik, als Elisa als Janis verhuisden afgelopen weekend. We gaan alle drie apart wonen. De huur bij de landlord liep t/m november, dus we móesten eruit. Ik ben nu even 'thuisloos', hoewel het Guesthouse een fijne plek is om te zijn.
Ik was de hele week gespannen, moe, ik had weinig kans op bijslapen gehad. Mijn tijd hier is emotioneel rijk en ik voel me erg waardevol, vooral voor mensen. Als ik nu terug naar Nederland zou gaan, zou ik echt verdrietig zijn. Ik ben blij te weten dat ik nog in Uganda blijf en af en toe een dagje terug ga naar Bluesky en naar Naykerongoosa en de lieve mensen daar. (Veel mensen hier in the Guesthouse blijven ong. 2 maanden, vandaar de vergelijking met mezelf).
Zaterdag 30 nov; daar is ze dan, de laatste dag in onze 'kamers' in Naykerongoosa. Spullen inpakken en hop…. zo zat m'n huis ineens weer in mijn tas! Elisa gaat bij een van onze buurvrouwen (Olivia) wonen. Zij blijft dus in the village. Janis gaat naar Nansana, 30 min. verderop. In de middag hebben we mijn spullen naar the ICU Guesthouse (Rubaga, Kampala) gebracht. Het was groot en zwaar, maar als ik zie wat die Ugandezen allemaal vervoeren in een matatu, per boda of fiets….. Dus lekker Afrikaans en oncomfortabel ; P Dan terug naar Naykerongoosa, omdat we die avond een Goodbye dinner hadden op Bluesky om het schooljaar af te sluiten.
Tot zover….. nu weten jullie waar ik ben en waarom.
(Eerlijk gezegd ben ik heel blij deze dagen in the Guesthouse te zijn en daardoor internet te hebben. Afgelopen dinsdag werd ik opgeschrikt door het bericht dat een van mijn beste beste beste vrienden uit het leven is gestapt. Ik heb geprobeerd een vlucht terug te regelen om bij de crematie (gisteren) aanwezig te zijn, maar omdat hij geen familie is, kan ik het niet op mijn reisverzekering verhalen. Teveel gedoe en te duur……
Het is onwerkelijk, te weten dat ik hem niet meer zal zien of spreken. Eenmaal terug in mijn Nederlandse leven, zal hij er geen deel meer van uitmaken. De laatste drie dagen voelde ik me vermoeid, onrustig en gespannen).
Is het koud daar? Nat, de eerste vorst of sneeuw al geweest? Hebben jullie genoten van de Sinterklaastijd?
Ik loop achter de feiten, maar meer achter de tijd aan met het schrijven van berichtjes. Ik verlaat Bluesky en heb er nog niet over geschreven. Dat frustreert me wel, maar ik kon niet gemakkelijk genoeg aan een pc en aan internet komen.
Ik kreeg vragen als: ´Laura, wat doe je daar nu eigenlijk?´ ´Hoe vul jij je dagen?' Graag wil ik jullie vertellen over mijn dagelijks leven in Naykerongoosa en mijn bezigheden op Bluesky. Maar niet nu. Nu ben ik terug in the ICU Guesthouse. Deze dagen zijn een heerlijk vacuüm om het ene af te sluiten, mijn verhalen op papier te zetten en dan te beginnen aan het volgende hoofdstuk van mijn Uganda-verhaal.
Dus de komende dagen ga ik er eens voor zitten en kan ik wat verhalen posten. Ik kan niet alles beschrijven, er gebeurt zoveel. Daarom beschrijf ik liever details of een gebeurtenis op zich. Als je Uganda en het echte leven wilt leren kennen, dan ben je van harte welkom hier! Verwacht de stukjes niet in chronologische volgorde; lees met me mee door de tijd.
ALS EERSTE......VERHUIZING! + MIJN GEVOEL DAARBIJ
Vrijdag 29 nov. was de laatste schooldag op Bluesky. Nu is het grote vakantie tot 1 feb, dan begint het nieuwe schooljaar.
Aan het begin van de twee maanden gingen de dagen rustig voorbij. Ik had nog tijd genoeg.
Het midden was tijdloos, ik was er gewoon. Ik had veel dagen gehad, maar ook nog veel dagen te gaan. Ook soms geen zin om op te staan of weinig motivatie, zoals dat hoort bij een 'dagelijks leven' haha.
De laatste dagen waren vol en intens en gingen snel. Ik realiseerde me dat ik op dat moment nog in Bluesky was; een paar keer met m'n ogen knipperen en dan zou het voorbij zijn.
Toen ik hier (Naykerongoosa) kwam, verwachtte ik twee maanden later dezelfde situatie te verlaten, ik zou er nog eens terug kunnen komen. Maar zo is het niet! Janis en Elisa zijn niet de beste vrienden en Janis is niet happy in Bluesky. Conclusie: Zowel ik, als Elisa als Janis verhuisden afgelopen weekend. We gaan alle drie apart wonen. De huur bij de landlord liep t/m november, dus we móesten eruit. Ik ben nu even 'thuisloos', hoewel het Guesthouse een fijne plek is om te zijn.
Ik was de hele week gespannen, moe, ik had weinig kans op bijslapen gehad. Mijn tijd hier is emotioneel rijk en ik voel me erg waardevol, vooral voor mensen. Als ik nu terug naar Nederland zou gaan, zou ik echt verdrietig zijn. Ik ben blij te weten dat ik nog in Uganda blijf en af en toe een dagje terug ga naar Bluesky en naar Naykerongoosa en de lieve mensen daar. (Veel mensen hier in the Guesthouse blijven ong. 2 maanden, vandaar de vergelijking met mezelf).
Zaterdag 30 nov; daar is ze dan, de laatste dag in onze 'kamers' in Naykerongoosa. Spullen inpakken en hop…. zo zat m'n huis ineens weer in mijn tas! Elisa gaat bij een van onze buurvrouwen (Olivia) wonen. Zij blijft dus in the village. Janis gaat naar Nansana, 30 min. verderop. In de middag hebben we mijn spullen naar the ICU Guesthouse (Rubaga, Kampala) gebracht. Het was groot en zwaar, maar als ik zie wat die Ugandezen allemaal vervoeren in een matatu, per boda of fiets….. Dus lekker Afrikaans en oncomfortabel ; P Dan terug naar Naykerongoosa, omdat we die avond een Goodbye dinner hadden op Bluesky om het schooljaar af te sluiten.
Tot zover….. nu weten jullie waar ik ben en waarom.
(Eerlijk gezegd ben ik heel blij deze dagen in the Guesthouse te zijn en daardoor internet te hebben. Afgelopen dinsdag werd ik opgeschrikt door het bericht dat een van mijn beste beste beste vrienden uit het leven is gestapt. Ik heb geprobeerd een vlucht terug te regelen om bij de crematie (gisteren) aanwezig te zijn, maar omdat hij geen familie is, kan ik het niet op mijn reisverzekering verhalen. Teveel gedoe en te duur……
Het is onwerkelijk, te weten dat ik hem niet meer zal zien of spreken. Eenmaal terug in mijn Nederlandse leven, zal hij er geen deel meer van uitmaken. De laatste drie dagen voelde ik me vermoeid, onrustig en gespannen).
-
06 December 2013 - 18:25
Petra:
Hoi Laura, wat heftig allemaal. Je schrijft zelf dat de tijd emotioneel rijk is, Wat een schitterende en uit het hart gegrepen bewoording. Fijn om even bij te komen bij ICU: het is echt een beetje thuis komen daar iedere keer dat je er bent. Het is goed om een soort "back-up"te hebben, een plaats waar je altijd op terug kunt vallen. Het verlies van je beste vriend zal heel zwaar zijn, zeker omdat het zijn eigen keuze is geweest. Ik wil je heel veel sterkte wensen. dikke kus! -
06 December 2013 - 19:10
Henny Marwa :
Hoi Laura dat is wel heftig met je verlies van je vriend ja dan heb je ook een bezinningsmomentje nodig.Het is ook wel fijn dat je heel goed met die mensen daar kan omgaan.Verhuizing geeft verandering daardoor leer je andere mensen kennen.Hier is het nu koud en stormachtig de kerstboom staat al versierd in de huiskamer.Hoe ga jij daar kerstfeest vieren?Groetjes Henny. -
06 December 2013 - 19:21
Marga:
Hallo laura,
Het is een bericht wat ons ook werd toegestuurd door VNS en het voelt onwerkelijk en onbegrijpelijk.
Dan is de afstand ineens heel erg groot voor jou en kun je niet op de plek zijn waar je even zou willen zijn.
Wij willen jou dan ook heel veel sterkte en kracht toewensen.
Lieve groetjes Marga en Jan
-
06 December 2013 - 22:31
Maria:
Hoi Laura,
Heftig allemaal en ik snap goed dat je eigenlijk op twee plekken wil zijn. Maar ik weet zeker dat je vriend nu gewoon bij jou is. Zie de mooie dingen uit jullie vriendschap, maar vooral niet vergeten. Geef hem een plekje in je hart.
Toch fijn dat je hetnaar je zin hebt daar in dat mooie land, vooral zoals jij het beschrijft. Probeer er toch van te genieten.
Lieve groetjes Maria -
07 December 2013 - 09:20
Miriam:
Hoi Laura,
Wat heftig om dat mee te maken en zeker als je zo ver weg bent,
Dan mis je steun van familie en vrienden maar we denken aan je
Probeer toch nog van je reis te genieten denk dat je beste vriend dat ook gewild zou hebben.
Liefs Miriam en knuffel van wessel -
09 December 2013 - 21:06
Math:
Hoi Laura,
Op de eerste plaats wil ik je heel veel sterkte toewensen met bij het verwerken van die verschrikkelijke gebeurtenis. Ik weet zeker dat er nu veel mensen erg verdrietig om zijn. Misschien verzacht dat je pijn een beetje. Je weet wel: gedeelde smart.....
Hopelijk ga je toch nog een goede tijd in Uganda tegemoet.
Een warme groet, Math
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
