Ssese Islands

Zaterdag 23 en zondag 24 november 2013; weekendje Ssese Islands met Janis.

De Ssese-eilanden zijn een archipel van vierentachtig kleine eilandjes gelegen in het noordwestelijk gedeelte van het Victoriameer in Oeganda. Een groot aantal van de eilanden is onbewoond. De groottes variëren. (Bron: Wikipedia).

Zaterdag hebben we praktisch de hele dag gebruikt om te reizen. Na een lange zit (3,5 uur) op de ferry vanaf Entebbe kwamen we net voor donker aan in Kalangala. We overnachtten op een soort campingsite gerund door twee hippies die ergens in de tijd stil zijn blijven staan. Ik bedoel; ze zijn inmiddels grijs, dragen een bril en vertonen wat rimpels, maar qua kledingstijl en gedrag nog helemaal passend in de tijd van toen en nu dus levend in hun eigen paradijsje op een heel mooi eiland direct aan het strand. Zondagmorgen 9.00u trof ik ze met een flesje bier + joint. Het maakte daarna niet uit welk moment van de dag; deze twee items waren duidelijk goede vriendjes. Maar de mensen waren vriendelijk en hulpbereid! We hebben prima overnachtingen gehad in een stacaravan. Alle gebouwtjes op het terrein waren artistiek beschilderd en bespoten (o.a. portretten). 'S avonds maakten we een kampvuur.

Zondagmorgen kochten we een rolex als ontbijt --> opgerolde chapatti gevuld met gebakken ei + stukjes groenten, zoals tomaat, ui en witte kool, een heerlijk rijpe ananas voor 30 cent en een sugar cane. Tja; hoe zeg je dat in het Nederlands..... een soort bamboestok (zelfde structuur), 2 tot 3 meter lang denk ik en het is dus rietsuiker, maar dan de vrucht op zich. Niet bewerkt, niet gerafineerd. Je eet het als zoethout; dus je zuigt / kauwt het sap uit de stengel en dat is heerlijk zoet. De ananas aten we meteen op. De sugar cane hebben we in stukjes gehakt, geschild (wij met een mes, Afrikanen met hun tanden) en meegenomen voor onderweg.

En dan...... daar zaten we dan. How to see the island without spending to much money? We wilden van Kalangala naar Kitoke helemaal in het zuiden en terug. Het aanbod van de bodadrivers was niet de prijs die Janis wilde betalen. Hij probeerde het met: 'Wij zijn muzungu's en bezoeken het gebied voor ons guesthouse in Kampala. Daar komen veel muzungu's. Als je ons nu een goede deal geeft, nemen wij jouw telefoonnr. mee naar het guesthouse en ben jij het eerste aanspreekpunt als meer muzungu's Ssese Islands willen bezoeken.' Ofwel: nu een deal sluiten betekent geld verdienen in de toekomst. Dat is pas zaken doen en netwerk opbouwen. Helaas.......... dat is niet de mindset hier. Vandaag geld verdienen. Morgen is pas morgen.

Het kostte wat tijd en flink onderhandelen daar at the boda stage (verzamelplaats), maar uiteindelijk werd een van de boda drivers verstandig. 'Het is zondag man! Leen ons je boda en je verdient geld met niks doen! Of ga lekker een andere job doen vandaag; dat is dubbel geld verdienen.' Dus voor 10.000 shillings (3 euro) leenden we z'n boda. WAUW!!! Brandstofkosten voor onze rekening uiteraard, maar dat was uiteindelijk hetzelfde bedrag voor de trip die wij maakten de volgende 4,5 uur. Wat een grap; ik had niet gedacht dat die man er serieus ja op zou zeggen. Zonder iets te tekenen of enige verdere afspraak, zonder check van de boda op zich..... we zijn gewoon vertrokken. Het goede voor die bodaguy was dat we op een eiland zaten en dus niet weg konden. Dit was ultieme vrijheid!!!!! Hoewel ik wel gespannen was; ze waarschuwden ons voor gladheid en glibberen of was het bang maken om een hogere prijs te krijgen......? Ik hoopte dat we geen regen zouden krijgen. Dan wordt rijden wel erg lastig, zelfs voor ervaren bodadrivers. En ik hoopte dat we op tijd een volgend pompstation zouden vinden als we brandstof nodig hebben. Zoveel dorpjes waren er niet op onze route. Stel je voor dat we ergens strandden.......
Ik kreeg de indruk dat de Ssese Islands populair zijn bij toeristen, maar alleen in 'bebouwd gebied'; ik bedoel bij de guesthouses, Kalangala als grotere plaats met wat voorzieningen en winkeltjes. Toen we het eiland afzakten, kwamen we geen toeristen tegen. Niemand....... we passeerden enkele huisjes van lokale bewoners. En we waren een bezienswaardigheid op zich: twee muzungu's op een boda. Juist. (Ik vraag me überhaupt af hoe vaak deze lokale mensen muzungu's hebben gezien). Het hielp dat er maar één hoofdweg was, dus verdwalen was niet aan de orde. Ja, dit was vrijheid ten top! Ondanks deze zojuist genoemde meereizende bezwaren heb ik genoten over die zandweg van Kalangala naar Kitoke! Soms hobbelig, maar vaak breed en vlak. Reden: de palmindustrie. De eerste kilometers vlakbij Kalangala waren prachtig met een dichte jungle en mooie uitzichten. We zagen een behoorlijke groep apen voor ons de weg oversteken. (Janis zag er ook op onze hipp(i)e campingsite). Maar daarna...... kilometers palmplantages. We zagen zelfs een modern uitziend fabrieksgebouw. Zonde van de diversiteit. Van veraf lijkt het gebied nog steeds groen en dicht begroeid, maar kijk je beter, dan zie je slechts één soort vegetatie: palmbomen. En daarom is de weg breed en vlak; voor de vrachtwagens en graafmachines. Wellicht komen er daarom nauwelijks toeristen. Die komen voor de dorpjes, het strand, een boottochtje op het Victoriameer. Regelmatig stopten we om foto's te maken. Het was aan ons wanneer en hoe lang. Great! Zo vormden we een team: een driver en een fotograaf losgelaten op Ssese Islands.

Ik ben niet zeker of we helemaal tot in Kitoke zijn geraakt, maar uiteindelijk kwamen we bij de dok waar de schepen aanmeren om de palmolie te vervoeren. Enkele pijpleidingen liepen over de grond. Daar maakten we een pauze met sugar cane, koekjes en chocolade. Grote roofvogels cirkelden slechts enkele meters boven onze hoofden. Veel waren het er. Ze doelden niet op ons of op ons voedsel. Wel hielden ze ónze aandacht vast. Lang mochten we er niet zitten, kwam een bewaker ons vertellen. Foto's maken was verboden. Wat een industrie....

En zo keerden we aan het einde van de middag terug in Kalangala. (Grappig detail en een beetje beschamend voor mij: Janis heeft alles gereden op de boda. Ik met motorrijbewijs zat achterop. --Janis heeft niet eens een autorijbewijs. Hij heeft vóór zijn tijd in Uganda nog nooit met een gemotoriseerd voertuig aan het verkeer deelgenomen. Het openbaar vervoer in Berlijn is te goed geregeld. Hij heeft hier een boda gekocht. Ik heb 'm van aanwijzingen voorzien en in het begin met hem geoefend.-- Ik heb een heel klein stukje gereden, maar werd door hem weer gauw naar de achterste zitplaats gebonjourd. Het starten en schakelen gaat toch echt anders).

Avondeten in een lokaal restaurantje: pocho met soup + beef (lokaal eten). We kochten nóg een ananas die we bewaarden voor bij het kampvuur. Het fruit is zo heerlijk hier.
We wandelden over het strand terug naar onze hippies ; P Vergezeld van mooie kleuren in de lucht verdween de zon links van het meer achter de heuvels van het decor. Kleine bootjes voeren op het water. Janis vindt het erg leuk om over prijzen te onderhandelen en dingen voor elkaar te krijgen. Dus even later zaten ook wij in een houten bootje met een Ugandees die ons rond peddelde tot het donker was.

's Avonds zaten we wederom rond het kampvuur. Janis houdt van vuur, dus hij wilde er weer een maken. Soms kwamen andere gasten erbij zitten. Dat is oké natuurlijk, maar ze namen onze atmosfeer. Als ze weg waren, voelden we onze eigen vrijheid weer. Ik was verrast; zoveel vogels, zoveel geluid nog tot midden in de nacht. De Ssese Islands staan wel bekend om de vele vogelsoorten, maar eenmaal donker had ik het stiller verwacht. Daar zaten we, ergens op een heel mooi plekje in Afrika onder een heldere sterrenhemel...... werkelijk bezaaid met sterren, in de jungle, vlak aan het strand. Ja..... hoe kan ik jullie nu een beeld geven van hoe zo'n Afrikaanse sterrenhemel eruit ziet. Foto's maken van zo'n grote oppervlakte, ver weg en donker lukt niet en levert enkel een donker en 'plat' plaatje op. Dus om dit te beschrijven maak ik even een uitstapje naar onze kamers in Naykerongoosa (24 okt.) We hadden een heldere avond. Zonder maan. En dan is het écht donker! Maar juist dán lijken de sterren in veelvoud aanwezig, krachtig helder en tot ver in het heelal! We stonden buiten de afwas te doen en hadden al eens een blik de hemel in gezonden. Plots viel de elektriciteit uit. Janis: 'No electricity!' Direct liet hij de afwas terug in de teil glijden....... het duurde een fractie van een seconde bij mij voordat ook ik op sprong. Elisa bleef verbaasd achter. 'NO ELECTRICITY! Begrijp het dan.' We liepen snel om onze huizenrij heen naar de achterkant. Daar wordt een nieuwe rij gebouwd. Geweldig zoals de Afrikanen de tijd nemen voor alles; daarom stonden er al weken muren, en ontbrak het dak nog steeds. Zo stond er ook nog altijd een ladder. We klommen op de balken van het dak; een prachtige plek om van het landschap en in dit geval van de sterrenhemel te genieten. Het mooie van de country side is dat er weinig lichtvervuiling is. Een vage lichte vlek aan de hemel duidt waar Kampala is. Normaal staat er in ons mooie uitzicht één huisje met een buitenlicht dat door de donkere omgeving extra helder lijkt. Dat stoort nogal. Nu, zonder elektriciteit, was er geen lampje (yes) en het was huisje opgeslokt in de donkere avond.
De natuur was nog vol leven; insecten en vogels maakten geluid, terwijl de donkere silhouetten van de bananenbomen en ander struikgewas roerloos aanwezig waren als stil gezelschap. Beneden ons hier en daar een vuurvliegje; soms vloog een flinke vleermuis langs. De hemel was werkelijk bezaaid met sterren. Zo zie je ze niet in Nederland. Alsof iemand een flinke kwast nam en met lichtgele verf het hele donkerblauwe vel papier heeft vol gestempeld. De lucht vol sneeuwvlokjes, bevroren in hun beweging. Nee.... er was geen beweging, geen vlokjes die dwarrelden en dat geeft een gevoel van tijdloosheid. Zijn deze sterren werkelijk de koningen van vroeger? De Maya's of de Farao's? Hoe langer je kijkt, hoe meer clusters je ziet. Zelfs banen stof die worden verlicht door de sterren. Bizar te beseffen dat wat we toen vol ontzag aanschouwden al zovele jaren geleden is verzonden, met de snelheid van het licht nog wel. Misschien leefden er dinosauriërs in de tijd dat deze sterren doofden? Of is dit nog eerder? Van vóór het ontstaan van de aarde? Geen idee. Het is als kijken in het verleden. Tijd is toch een bijzonder bedenksel van de mens. En toen, na een stukje van de 'grote tijd' genomen te hebben, scheurden we ons los van deze home cinema, klommen naar beneden en eindigden onze afwas.

Zo was ook die avond rond het kampvuur op Ssese Islands. We voelden ons deel van het geheel.

De toiletten en douche waren netjes en in orde, maar het blijft toch jungle. In de nacht komen de andere diertjes: grote kakkerlakken op de muren in de toiletten. Flinke spinnen met vooral een heel dik lijf (zoals een kruisspin, maar dan de grote versie) hangend naast het wc papier. Janis zag niks, zei hij, maar ik hield toch elke keer een kleine inspectie (to be honest) en koos dan het toilet.

Eenmaal in bed gaf een muskietennet me een veilig gevoel. Ook spinnen blijven buiten (hoop ik dan maar....... / houd ik mezelf voor). Ook al schoot ik werkelijk in de lach om het muskietennet van het bed van Linus, Zweden. Dat net zat zó vol met knoopjes, waarmee dus de gaten dichtgeknoopt werden dat ik eerder dacht aan soort grote variant van een haarnet met krulspelden i.p.v. een goed muskietennet. Het net om Janis zijn bed was ook gerepareerd; met ducktape. Dat werkt vast goed..... voor één nacht. Daarna plakt de hele bende aan elkaar. Mijn net was in orde, ik was blij met m'n bed.
Buiten dat andere gezelschap staan de Ssese Islands wel bekend om de vele muggen (en malaria). Zoveel zoveel zoveel!! Op de klamboe hoorde ik een wolk zoemen. Mijn hoofdlampje hield ik 's avonds in mijn hand. De muggen zwermden er direct op af. De eerste keer had ik 't op m'n hoofd gezet..... dat was tevens de laatste keer. Uch uch en even wat uitspugen.

En omdat de ferry maar één keer per dag teruggaat naar het vaste land, zaten we maandagmorgen om 8.00u al op de boot. Beiden vermoeid. Toen we zo vroeg in de ochtend over het strand naar de ferry liepen, zagen we op korte afstand allerlei mooie vogels. Bijzonder vond ik een rij palmbomen in het water. I.p.v. dat de nestjes op de takken rusten, hingen ze als kleine bolletjes aan de takken. We zouden direct doorreizen naar Bluesky waar we toch hoorden te zijn op maandag.

En jawel; eenmaal 's avonds "in de douche" (afwasteil regenwater dat ik met een plastic mok en met m'n handen over me heen giet) wederom bruin water uit m'n haren. En wat was ik moe, maar wat was het een heerlijk weekend. De zondag was voor mij een van de mooiste dagen tot nu toe in Uganda.

Have a look yourself; ik heb er foto's bij kunnen doen. Joehoe! --> Grrr..... laat maar zitten. Eerst viel de elektriciteit steeds uit. Daarna een melding dat het uploaden niet wordt ondersteund. Bah. Veel plezier heb ik niet van m'n (nieuwe!) laptop. Dus ik doe maar weer een beroep op jullie voorstellingsvermogen.....